Τα χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης διαβήτη μεταξύ του ενήλικου πληθυσμού εντοπίζονται στην Αφρική και τις χώρες της ΚΑΚ. Ωστόσο, τα στατιστικά στοιχεία δεν μπορούν να βασιστούν πλήρως.
Ο διαβήτης είναι μια μεταβολική διαταραχή με εξαιρετικά υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία). Ο λόγος για αυτό είναι η ανεπαρκής παραγωγή ινσουλίνης ή η έλλειψη ευαισθησίας σε αυτή την ορμόνη, η οποία μεταφέρει γλυκόζη από το αίμα στα κύτταρα του σώματος. Το υψηλό σάκχαρο στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε συνέπειες όπως ανεπάρκεια οργάνων, τύφλωση, παράλυση, νευροπάθεια, κώμα, ακόμη και θάνατο.
Το άγχος, ο ανενεργός τρόπος ζωής, οι μη ισορροπημένες και πλούσιες σε θερμίδες δίαιτες και η παχυσαρκία μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παράγει ινσουλίνη, καθώς και την ευαισθησία του σε διάφορες μεθόδους μείωσης των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η διάχυση του καθιστικού τρόπου ζωής και η παχυσαρκία έχουν καταστήσει τον διαβήτη πλέον παγκόσμιο πρόβλημα.
Παρά την τρέχουσα χαμηλή επίπτωση του διαβήτη στον κόσμο, μπορεί να αυξηθεί στο μέλλον. Επιπλέον, η έλλειψη διαγνωστικών μεθόδων μπορεί να σημαίνει ότι στην πραγματικότητα ο αριθμός των ασθενειών είναι πολύ μεγαλύτερος και η απρόσιτη πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες και το υψηλό κόστος τους οδηγεί σε τρομερές συνέπειες για τους ασθενείς.
10. Αγκόλα (2,6%)
Πολλοί λαοί στην Αφρική αναπτύσσονται ραγδαία, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά, αλλά οι ιατρικές υπηρεσίες συχνά υστερούν ως προς την ποιότητα. Ο διαβήτης είναι σχετικά σπάνιος στην Αγκόλα, για παράδειγμα, αλλά οι αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι πιθανό να αυξήσουν τον αριθμό των ανθρώπων που υποφέρουν από αυτή τη χρόνια πάθηση.
Οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και περισσότερο καθιστικοί και θα τρώνε περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα, τα οποία είναι πλούσια σε θερμίδες, ζάχαρη και τρανς λιπαρά σε μεγάλες μερίδες. Στην Αγκόλα, ο διαβήτης είναι πιο συχνός στον πληθυσμό ηλικίας 60 ετών και άνω.
9. Ουκρανία (2,6%)
Ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη στην Ουκρανία έχει αυξηθεί κατά 10% την τελευταία δεκαετία, αλλά παραμένει σχετικά χαμηλός συνολικά. Η Ουκρανία υποφέρει από εκτεταμένη κυβερνητική διαφθορά που επηρεάζει ακόμη και τον τομέα της υγείας.
Συχνά είναι σχεδόν αδύνατο για τους Ουκρανούς με χαμηλό εισόδημα να λάβουν θεραπεία ή να αγοράσουν φάρμακα επειδή απλά δεν μπορούν να τα αντέξουν οικονομικά. Επιπλέον, κάποιοι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν καν για την εξέταση προκειμένου να διαγνωστεί η ασθένεια.
8. Αρμενία (2,6%)
Η θεραπεία του διαβήτη στην Αρμενία είναι μια περίπλοκη διαδικασία, καθώς υπάρχουν ενδοκρινολόγοι μόνο σε λίγες πόλεις, όπου είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν οι κάτοικοι της υπαίθρου. Το κόστος της θεραπείας είναι πολύ υψηλό για τους περισσότερους Αρμένιους. Στην Αρμενία, τα άτομα με διαβήτη έχουν αναπηρία, έτσι βρίσκονται σε κάποια απομόνωση από την κοινωνία.
7. Αλβανία (2,6%)
Οι Αλβανοί έχουν επίσης αρχίσει να ακολουθούν έναν πιο καθιστικό τρόπο ζωής, εν μέρει λόγω της αύξησης του αριθμού των αυτοκινήτων μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991. Ταυτόχρονα, ελάχιστες πληροφορίες είναι διαθέσιμες για τα κρούσματα διαβήτη στους Αλβανούς και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πόσο έχει αλλάξει η περιοχή εξάπλωσής του τις τελευταίες δεκαετίες.
6. Αζερμπαϊτζάν (2,6%)
Το 90% των περιπτώσεων διαβήτη στο Αζερμπαϊτζάν ανήκουν στον δεύτερο τύπο, ο οποίος συνήθως σχηματίζεται υπό την επίδραση ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής. Ο διαβήτης τύπου 2 διαγιγνώσκεται συχνότερα σε άτομα άνω των 40 ετών, ενώ ο διαβήτης τύπου 1 είναι συχνότερος στον νεότερο πληθυσμό.
Το 2013, η κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν αύξησε τη χρηματοδότηση για τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη, σχεδόν 3 φορές.
5. Γεωργία (2,6%)
Ο αριθμός των νέων με διαβήτη στη Γεωργία είναι υψηλότερος από τον παγκόσμιο μέσο όρο, αν και η ασθένεια είναι λιγότερο συχνή στους ενήλικες. Η γεωργιανή κυβέρνηση θεωρείται αυταρχική και η πολιτική κατάσταση στη χώρα παραμένει ασταθής ακόμη και σε σύγκριση με την κατάσταση μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση δεν έχει ούτε χρόνο ούτε χρήματα για να ασχοληθεί με τη φροντίδα του διαβήτη.
4. Μολδαβία (2,5%)
Υπάρχουν πολλά άτομα με φυματίωση στη Μολδαβία, και ακόμη και η σχετικά χαμηλή συχνότητα εμφάνισης διαβήτη επιδεινώνει την κατάσταση, καθώς τα άτομα που έχουν διαβήτη κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν από φυματίωση.
Όπως σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετές πληροφορίες για τον διαβήτη, επομένως είναι δύσκολο να διαγνωστεί σε πολλούς Μολδαβούς. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προσπαθεί να βοηθήσει στην επίλυση αυτού του προβλήματος, επειδή η κυβέρνηση της Μολδαβίας παρέχει ελάχιστη υποστήριξη στους πολίτες της με τη νόσο.
3. Γκάμπια (2,0%)
Όπως και σε άλλες χώρες της Αφρικής, ο διαβήτης στη Γκάμπια είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος επειδή πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι είναι άρρωστοι και επομένως δεν λαμβάνουν επαρκή θεραπεία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άλλες ασθένειες και παρενέργειες όπως καρδιακές προσβολές, τύφλωση και απώλεια άκρων.
Η Γκάμπια έχει επίσης δει μια αύξηση στον αριθμό των παχύσαρκων ασθενών τα τελευταία χρόνια, γεγονός που θα μπορούσε να αυξήσει τη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη τα επόμενα χρόνια.
2. Μάλι (1,6%)
Ως μία από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, το Μάλι αντιμετωπίζει προκλήσεις στη θεραπεία των ανθρώπων του με διαβήτη. Υπάρχουν μόνο 4 γιατροί στη χώρα που έχουν τα προσόντα για τη θεραπεία του διαβήτη και η τιμή της ινσουλίνης είναι απίστευτα υψηλή και σχετικά σπάνια. Τα περισσότερα Μάλι απλά δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.
Η έλλειψη ενημέρωσης για την πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου επηρεάζει επίσης και η καθιστική ζωή των περισσότερων πολιτών δεν βελτιώνει την κατάσταση. Δυστυχώς, η κυβέρνηση του Μάλι δεν έχει επαρκή κίνητρα για να αναπτύξει θεραπείες για τον διαβήτη στη χώρα.
1. Μπενίν (1,5%)
Στο Μπενίν, πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από χρόνιες ασθένειες και οι πρόωροι θάνατοι είναι συχνοί. Οι κύριες αιτίες είναι η σπατάλη λόγω υποσιτισμού, χαμηλού βάρους γέννησης, HIV, AIDS και ελονοσίας. Η χώρα είναι πολύ φτωχή, το ποσοστό αναλφαβητισμού είναι απίστευτα υψηλό, γεγονός που καθιστά δύσκολη την απόκτηση ιατρικής εκπαίδευσης.
Ως εκ τούτου, ο διαβήτης σπάνια διαγιγνώσκεται στο Μπενίν, γεγονός που καθιστά τους άρρωστους, όπως και σε άλλες αφρικανικές χώρες, πολύ ευάλωτους σε επιπλοκές, που μπορεί να είναι ο λόγος για το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας λόγω της νόσου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εργάζεται για να αντιμετωπίσει ορισμένες από αυτές τις προκλήσεις και σχεδιάζει να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους έως το 2030.
Σας προτείνουμε να παρακολουθήσετε:
Βίντεο σχετικά με τη διατροφή στον σακχαρώδη διαβήτη από τον Leonid Yanovsky
